کهن‌ترین نسخهٌ شناخته شده از مثنوی مولانا جلال الاین محمّد بلخی (672- 07ع) نسخه‌ایستکه کار استنساخ آن دو سال پس از درگذشت مولوی آغازگشته و در سال 677هجری»یعنی پنج سال پس از وفات مولوی» پایانیافته است. کاتب این نسخه محمّد بن عبدالله قونوی ولدی نام داردکهکتابت نسخه را از آغازتا پایان زیر نظر حسام الدین چلبی و سلطان ولد انجام داده .است. تذهیب و آرایش نسخهبه وسیله مخلص بن عبداللّههندی صورت اتمامیافته است. این نسخه به شماره 15 در موزهٌ مولانا درقونیّه نگ‌هداری می‌شود.خوشبختانه این نسخه به صورت عکسی به وسيلهٌ مرکز نشر دانشگاهی و با مقدمهٌ دکتر نصراللّه پورجوادی در سال 1371 چاپ و در دسترس محفّقان و استادان و دوستداران مولوی قرار گرفته است و توجه آنان را در مواضع مختلف اعم از اختلاف کلمات و لغات و ابیات تا آنچهکه در نسخه‌های دیگر به مثنوی افزوده شده و آنچهکهبه خطا الحاقی دانسته شده است به ویژه در قیاسبا متن مصحّح نیکلسون به خود جلب نموده است.
