مجلد دوم از مثنوی سف بن مایه داران عضي ها رسالة الثالولاة بیان بعضی از حکمت تأخیر این مجلد دوم که اگر جملهٔ حکمت الهی بنده را معلوم شود در فواید آن کار بنده از آن کار فروماند و حکمت بی پایان حق ادراک او را ویران کند بدان کار نپردازد پس حق تعالی شمه ای از آن حکمت بی پایان مهاربینی او سازد و او را بدان کار کشد که اگر او را از آن فایده هیچ خبر نکند هیچ نجنبد زیرا جنباننده از بهره های آدمیانست که از بهر آن مصلحت کنیم و اگر حکمت آن بروی فرو ریزد هم نتواند جنبیدن چنانکه اگر در بینی اشتر مهار [٩٦] نبود نرود و اگر مهار بزرگ بود هم فرو خسيد، وَ إِنَّ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عَنْدَنَا خَزَايِنُهُ وَ مَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ خاک بی آب کلوخ نشود و چون بسیار باشد هم کلوخ نشود، وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِیزَانَ به میزان دهد هر چیزی را نه بی حساب و بی میزان الاکسانی را که از عالم خلق مبدل شدهاند وَيَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ شده اند
